Lotnisko Salzburg - W. A. Mozart

Położenie
Port lotniczy położony jest około 4 kilometrów na zachód od centrum Salzburga.

Osoby jadące samochodem powinny skorzystać z autostrad A1 bądź A10 (płatne) bądź z drogi federalnej B1 „Innsbrucker Bundesstr.“.

Osoby jadące koleją powinny dojechać do dworca głównego w Salzburgu i z pobliskiego dworca autobusowego skorzystać z autobusu nr. 2 linii O kursującym co 10 minut.

Historia
Początki lotnictwa cywilnego w Salzburgu mają swój początek jesienią 1811 roku, kiedy to nad miastem przeleciał napełniony helem balon i sprawił nie lada zdziwienie u mieszkańców miasta. 12 lat później miłośnik lotnictwa, obywatel Salzburga Joseph Wibmperger, założył spółkę lotniczą, jednak dopiero 16 kwietnia 1902 roku spod miejskiej gazowni balonem w powietrze wznieśli się poszukiwacze przygód arcyksiążę Leopold Salvator i kapitan Franz Hinterstoißer.

Ostatecznie historia cywilnego lotnictwa w Salzburgu rozpoczęła się latem 1910 roku. Na ówczesnym hipodromie w dzielnicy Aigen odbył się pierwszy zmotoryzowany lot przez pilota Josefa Auera, a dwa lata później umiejętności tego samego pilota podziwiało 15.000 osób podczas pokazów lotniczych w Salzburgu. Po pierwszej WŚ coraz głośniej mówiono o potrzebie prawdziwego lotniska w Salzburgu. Wiosną 1925 roku „piloci polni“ wraz z technikami lotniczymi zdecydowali o wprowadzeniu w życie grupy roboczej z celem stworzenia własnego związku lotniczego. Cel swój osiągnęli tego samego roku i po przemyśleniu koncepcji udało im się jeszcze wyrównać teren w Maxglan pod przyszły pas startów i lądowań. Zaledwie kilka miesięcy później, 16 sierpnia 1926 roku, port lotniczy został otwarty. Pierwszy lot przeprowadziła linia Lufthansa z Salzburga przez Bad Reichenhall do Monachium. Oficjalne otwarcie lotniska, które wówczas składało się zaledwie z trzy-pomieszczeniowego baraku drewnianego i prowizorycznego pasu startów, odbyło się 6 dni później. W roku 1927 ówczesne austriackie linie lotnicze ÖLAG (Österreichische Luftverkehrs Aktien Gesellschaft) włączyły Salzburg do swojego planu lotów, skąd odbywały się regularne połączenia na trasie Salzburg -Innsbruck. Co więcej - równocześnie na terenie lotniska utworzona została szkoła lotnicza oraz firma budująca samoloty.

W 1928 roku Salzburg obok Bad Reichenhall i Innsbrucku należał do najczęściej używanych lotnisk regionu, a w 1930 roku posiadał już 34 tras lotów. Z powodów ekspansji lotniska stary, prowizoryczny budynek drewniany do odpraw pasażerów nie wystarczał - więc zaczęto z budową nowego budynku, którego budowę ukończono tego samego roku.

Tylko rok później światowy kryzys gospodarczy dotknął region salzburski, co spowodowało obniżenie subwencji państwowych a w efekcie zaprzestanie mało rentownych tras lotów. W następujących latach w Salzburgu lądowały znaczące maszyny na tamte czasy, jak np. samolot szerokokadłubowy firmy Junkers, który w 1932 roku używany był przez „Deutsche Lufthansa“ na trasie Wiedeń - Salzburg - Zurych. Dopiero gdy linie lotnicze ÖLAG w 1937 roku zwiększyły ilość tras lotów z Salzburga, port lotniczy mógł wykazać rosnące liczby pasażerów. Lecz krótko później narodowi socjaliści przyłączyli Austrię do III Rzeszy, a teren lotniska wykorzystywany był w celach militarnych.

Dopiero w latach 50-tych lotnisko na zlecenie amerykańskich sił zbrojnych zostało włączone do użytku lotnictwa cywilnego. Co prawda istniały pomysły Rady Miejskiej Salzburga o budowie nowego lotniska w północnej części miasta (dzielnica Flachgau), jednak protest ludności tam mieszkającej spowodował odrzucenie owego pomysłu. Dlatego też pod koniec lat 50-tych podjęto decyzję o rozbudowie i modernizacji obecnego lotniska.

Krótko po zakończeniu prac na terenie lotniska liczba pasażerów niewyobrażalnie szybko skoczyła w górę - z 12.000 do 120.000 w 1965 roku. Jednak rosnący ruch spowodował, że ludność zaczęła protestować przeciwko rosnącemu hałasowi. Spółka zarządzająca lotniskiem postanowiła na nowo uregulować godziny lotów, zaprzestać z lotnictwa szybowcowego oraz zdecydowała, że w przyszłości będzie inwestowała w sposoby ochrony przed hałasem.

Przez następne 20 lat ilość pasażerów wzrosła, do czego przyczynił się wzrost połączeń czarterowych. Pas lądowań przedłużono z 2.200 na 2.750 metrów, a w północno-zachodniej części terenu wybudowano kolejne hangary. W 2003 roku oddano do użytku drugi terminal, dzięki któremu odprawianych jest w międzyczasie około 1,9 miliona pasażerów rocznie.